Gereformeerde kerken dragen het stempel van de Reformatie van de zestiende eeuw. Dat was een beweging in de West-Europese kerken die herstel wilde van de toenmalige Rooms-katholieke Kerk. Bekende namen uit die tijd zijn Maarten Luther (1483-1546), Hyldrich Zwingli (1484-1531) en Johannes Calvijn (1509-1564).
Wat de kerken van de Reformatie geloven en belijden, is weergegeven in drie belijdenisgeschriften: de Nederlandse Geloofsbelijdenis, de Heidelbergse Catechismus en, de Dordtse Leerregels. Samen heten ze de drie formulieren van eenheid.
In de jaren dertig van de vorige eeuw kwam er een beweging op gang die over leer en leven opnieuw wilde nadenken vanuit de Bijbel. Binnen de Gereformeerde Kerken ontstond verzet tegen deze beweging. In 1942 deed de generale synode op een aantal punten inhoudelijke uitspraken. Deze uitspraken werden dwingend opgelegd en er volgden disciplinaire maatregelen.
In 1944 werden enkele professoren en hoogleraren geschorst en afgezet. Zij werden beschuldigd van openbare scheurmaking. Ook verzetten zij zich tegen de dwang vanuit de synode. De bezwaarde kerkleden zijn uit de Gereformeerde Kerken getreden. Zij organiseerden eigen samenkomsten. De Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) waren ontstaan.
In de jaren ’60 van de vorige eeuw vond er opnieuw een breuk plaats. Naast de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) ontstonden toen de Nederlands Gereformeerde Kerken. Op 1 mei 2023 is deze breuk hersteld. Samen vormen zij vanaf dat moment de Nederlandse Gereformeerde Kerken. Zo'n 320 plaatselijke kerken en 140.000 leden maken deel uit van het kerkverband.
Lees meer over de geschiedenis op www.ngk.nl.
